Zomers begin van de winter!

We zijn inmiddels alweer zo’n drie weken terug op Madeira. Stilzitten was er niet bij, want we kregen na twee weken al Bed&Breakfast-gasten en er moet altijd het één en ander gebeuren als het huis van verhuurstand in privéstand gaat. Het weer is de eerste twee weken zomers geweest, nu gaan we duidelijk naar de winter toe, maar zodra er zon is is het toch nog heerlijk weer. We klagen er niet over, Nederland rilt bij lage temperaturen en een gure wind, weten we…

Onze dag van aankomst was spannend. We hadden twee zaken waarvan we moesten afwachten of het volgens plan zou verlopen: we hadden een transfer-service besproken die ons naar huis bracht vanaf de luchthaven. Zouden ze klaarstaan? Tweede was onze auto, die na een dikke zes maanden nog altijd niet klaar was bij het laatste controletelefoontje, maar die ‘waarschijnlijk’ klaar zou zijn bij aankomst thuis.

pearl of the Atlantic

De transfer-service, die naar de wijdse naam ‘Pearl of the Atlantic’ luistert, was er. En bracht ons keurig naar huis tegen het afgesproken bedrag van €50. Vroeger wilden we nog wel eens voor 24 uur een auto huren. Dat deden we dan bij Bravacar, die we sinds Marijke ons dat zei, steevast Jopie Buts noemen. Dat kost minder, maar dan moeten we wel twee keer heen en weer rijden. De tweede keer met eigen auto én huurauto om hem terug te brengen, en per saldo komt dat duurder uit. Daarbij komt dus dat we niet weten of onze auto klaar is, want er was nog een onderdeel niet aangekomen. Of zo. Wel was ons beloofd dat we – mocht hij niet klaar zijn – een vervangende auto zouden krijgen.

aftandse Punto

Bij aankomst thuis hebben we, zoals afgesproken, de monteur gebeld en hij kwam er meteen aan. Niet met onze auto, maar met een aftandse Fiat Punto diesel, maar hij rijdt en we kunnen boodschappen doen. Het verdere verhaal over de auto krijgen jullie als het klaar is, dus als onze auto terug is.

Intussen blijven we liefst in de buurt, de Fiat is niet zo best meer en grote afstanden… liever niet.

Ondertussen moeten we in de tuin aan het werk, Maria houdt gedurende de zomer de boel zo’n beetje in toom. Maar ze heeft een andere standaard dan wij, en zolang het er gezellig en fleurig uitziet vinden we het wel goed. We kunnen zien dat de zomer niet zo droog en toch warm is geweest. Het staat er allemaal fris bij en sommige planten moeten heel erg gekortwiekt worden. Maar dat moeten we altijd al aan het begin van de winter. Zo is deze herst geen uitzondering.

sagopalm

De palmvaren, zoals wij die vorig jaar nog noemden, had erg geleden bij de autobrand van vorige herfst. We zijn er inmiddels achter dat het een sagopalm is, en wij zijn verrast dat hij in plaats van alleen nieuwe bladeren ook een ‘bloem’gemaakt heeft. Dat is een enorme bol, waar uiteindelijk rode besjes inkomen en waar straks aan de bovenkant weer nieuwe bladeren uitkomen. Het is een heel trage groeier dus dat gaat allemaal nog even duren.

bloei in de herfst, also het zomer is.

De boomagave, die met Kerst rode bloemkaarsen maakt, is nu al in bloei, en dat is wat vroeg. Meestal bloeit hij echt pas in de winter, voorzover we die hier hebben. De bougainvilles bloeien nog, maar lopen nu op hun eind. Ze stonden er prachtig bij op onze dag van aankomst, en boven het keukenterras heeft hij zich gemengd met de blauwe Thunbergia, niet te verwarren met de ‘Suzanne met de mooie ogen’, ook een Thunbergia, die in Nederland bekend is. De hortensia’s hebben weer onbeschoft grote bollen gemaakt. De rozen, die we tot op de grond hebben moeten afzagen, staan alweer hoog en hebben rijk gebloeid.

We hebben intussen ook alweer kunnen genieten van prachtige zonsondergangen, inclusief de schitterende wolkenpartijen die er op Madeira bijhoren. Natuurlijk gebeurt dat allemaal in ons stamkroegje aan zee, de Bar de Pedra (de Stenen Bar) in Paúl do Mar, die onze vrienden en gasten intussen allemaal kennen.

vol bedrijf. een vliegend begin van de winter.

Inmiddels zijn onze heel gezellige gasten gearriveerd. Ze zijn intussen zoals gepland ook weer een paar dagen aan het rondreizen over het eiland. En wij zijn weer in vol bedrijf gegaan.

Afgelopen weekend moest de Fiat eraan geloven: we moesten naar Ponta Delgada, aan de andere kant van het eiland. Onze vriend Martyn vierde daar zijn zeventigste verjaardag. Hij had de datum zodanig gepland dat wij al terug op Madeira waren, dus daar mochten we echt niet ontbreken. Het werd een heel gezellig weekend. Er was een hotelletje afgehuurd, Estalagem Corte do Norte, met een ontzettend actieve een toegankelijke eigenaar. Zoals te verwachten was, bleek ook hij bevriend met onze vrienden Nelio en Tobi. We kijken natuurlijk even naar de prijzen. We weten het: het is het begin van de winter en dan is het hier rustig, maar toch is dit echt spotgoedkoop.

weerzien

Het merendeel van onze vrienden was er, dus het was dubbel leuk om zo iedereen weer terug te zien. De wijn en de poncha vloeiden rijkelijk en we hoefden gelukkig pas de volgende dag weer naar huis te rijden. Er was ook nog een dorpsfeest gaande. Dus ook buiten de deur hebben we ons de plaatselijke poncha goed laten smaken.

Tenslotte willen we jullie nog laten meegenieten van drone-opnames boven het spectaculaire en voor velen bloedstollende pad dat van de op één na hoogste berg Pico Arieiro naar de hoogste berg Pico Ruivo loopt. Ik geloof niet dat wij dat pad gaan lopen…..