Vandaag stuurde Noud mij een glimlach vanuit de tuin op Madeira. De trouwe lezers herinneren zich wel de dappere ‘laranjeira’ – sinaasappelboom – die door een lompe aannemer onnodig op het maaiveld was afgehakt. De sinaasappel heeft al snel na deze misdaad laten zien dat hij zich niet zomaar gewonnen gaf, en hij staat nu alweer bijna manshoog. Jose, de man van onze onvolprezen Maria, zei toen al dat hij wel nooit meer zou dragen. We hadden ons er al mee verzoend, en besloten dat hij hoe dan ook mag blijven staan, na zo’n gruwelijke mishandeling te hebben overleefd.
Maar Noud zag een paar dagen geleden dat hij – tegen de verwachtingen van Jose en vooral tegen de verdrukking in, vol knoppen zit. Bloemknoppen. Vandaag kreeg ik de eerste foto’s van de eerste bloesem die is opengegaan. Na de laatste nare weken een zoete glimlach van Madeira. En we wachten met spanning op de eerste sinaasappel aan de struik.
toch opgegeven
Het is jaren goedgegaan. Totdat in 2018 een gammele vijgeboom van de buurman omwoei en boven op onze aarme sinaasappel terecht kwam. Die heeft nog één jaar een zieltogend bestaan geleid en gaf toen op. Toch hebben we er een paar jaaar lang veel van geoogst. Intussen hebben we verschillende nieuwe citrusjes neergezet. Al wat langer geleden de citroen en de mandarijn, die dragen dat het een aard heeft, en nu twee soorten sinaasappel, een lime en een djeroek poeroet, waar de blaadjes van gebruikt worden in de Indische keuken.
ter bemoediging heeft die sinaasappel, vandaag, nu ook hele dure mest gekregen. Wat we er al niet voor over hebben!!!
Prachtig – wij zijn heel blij 🙂 en we komen dan straks poncha met eigen sinaasappels drinken…
@ Maja: don’t you get greedy too soon…. it’s only blossoms for now, not sure if there will be any fruit this yesr yet…. but, eventually, there certainly will be, that’s for certain!