kleine baasjes

We zijn alweer zo’n week of twee terug in ons huis in Fajã da Ovelha. Veel tijd om te schrijven was er niet, want we waren druk, heel druk. Eerst natuurlijk de noodzakelijke onderhoudswerkzaamheden doen. Een nieuwe afvoer monteren in een van de wastafels – de vorige was van aluminium en compleet weggecorrodeerd. We wisten al hoe het moest, want in het voorjaar was de andere wastafel boven al aan de beurt geweest. We hoefden niet helemaal naar Funchal te rijden voor het onderdeel. De locale Casa de Ferramentas, de ijzerwarenwinkel, had het ding op voorraad.

ontvlekken en andere klussen

Dat geklaard hebben we een tussenronde ontvlekken gedaan. Want de handdoeken en de lakens moeten weer spic&span zijn voor de eerste gasten. De tuin is grondig gesnoeid. Dat was ook hard nodig, want de Lantana was tuinvullend geworden. En de ficus, die een boom moet gaan worden, had twee dode loten. De TV-schotel mnoest opnieuw gericht worden want de ontvangst was wat minnetjes. Dan natuurlijk alle potten en pannen – en alle keukenbestek – zoeken. We moeten ze altijd uit alle hoeken van het huis vandaan halen, net als een deel van het serviesgoed. Dat is ook elke keer raak als het huis langere tijd verhuurd geweest is. Tenslotte de houtvoorraad in huis aanvullen. De eerste gasten konden komen.

Martin en Jos

Dat was Martin, ditmaal vergezeld door Jos.  Omdat ze een auto gehuurd hadden hebben ze allerlei leuke dingen gedaan. Zo konden wij nog even verder met ons snood bedrijf. We hebben samen een lastige wandeling gemaakt, waarbij Martin pijnlijk werd herinnerd aan het feit dat de jaren niet dalen maar wel klimmen. De ladeira dos Zimbreiros. Het werd een kwestie van Jos, de ziende (blinde zou hier levensgevaarlijk zijn), leidt Martin, de (bijna) lamme. Gelukkig wachtte ons stamcafé beneden. Met Caipirinhas en dergelijken, en natuurlijk de verrrukkelijke ‘petiscos’ die ze bij de Bar de Pedra altijd meeserveren. En bovenal met Noud die met de auto was afgedaald. Samen genieten van een schitterende zonsondergang, zoals het hoort in Paúl do Mar, die natuurlijk door Jos, voor wie het hier allemaal nieuw is, uitgebreid op de plaat werd gezet. Martins hellingleed is snel vergeten.

de ziende leidt de lamme
Jos knipt de zonsondergang in Paul do Mar. foto voor de Wall of Fame
.
vissers bij zonsondergang

Fado-kroegje

Eén van de hoogtepunten van de week was een etentje, waarvoor Noud en ik door Jos en Martin waren uitgenodigd. Op aanraden van onze vrienden Marijke en Marcel zijn we naar Funchal gegaan, naar één van de weinige Fado-kroegjes die Madeira kent. We werden getrakteerd op de originele Portugese Fado, zoals het hoort, in een kleine zetting. De hele familie zingt, waarbij moeder Alexandra Sousa voor een verrassing zorgde, Ze kwam eerst bij ons aan tafel zitten om ons met een lieve, zachte stem welkom te heten. Ze neemt onze bestelling op, verdwijnt een moment naar de keuken, komt terug, en zonder enige waarschuwing zingt ze met een dijk van een stem een Fado die, zoals het hoort, door merg en been gaat.

Foto’s maken was heiligschennis geweest, en met een camera’tje een film in een schemerig restaurantje te maken is geen doen. Maar ik vond een Youtube’je van Alexandra, waarin ze ‘Meu Portugal, meu amor’ zingt, Geniet maar mee. Wij gaan zeker terug.

cozido à portuguesa

Ook Porto Moniz kwam weer aan de beurt, waarbij we waren uitgenodigd voor het avondeten bij Jeffrey en Rita. Rita heeft haar traditionele verrukkelijke Cozido a Portuguesa gemaakt, een heel oorspronkelijke Portugese stoofpot.

cominho real

Ook een onvervaslte stevige levadawandeling stond op de verlanglijst van Jos, en om Martin wat te ontzien na de toch wel heftige afdaling een paar dagen geleden, ben ik met Jos van ons huis naar Prazeres gewandeld, een uur of twee, dan doorsteken naar hotel  Jardim Atlântico, vanwaar we de ‘caminho real’liepen, de spectaculaire trappenafdaling naar Paul do Mar. Totaal een dikke vier uur gelopen, maar het laatste stuk is behoorlijk slopend, dus we zijn op het terras onder de ficus bij de haven van Paúl neergestreken, waar Noud en Martin ons met de auto ophaalden.

zondagsronde

De laatste Madeira-dag van Martin en Jos hebben we wat rustiger gedaan, met een bezoekje aan de markt in Prazeres, een koffietje op het terras van ‘O Portinho’ in Jardim do Mar, en een borrel op het terras van ons stamkroegje in Paúl do Mar, kortom onze standaard zondagsronde. De week was zomaar om, maar we prijzen ons gelukkig, alle dagen ontbijt op het terras en vaak zon.

Martin en Jos vertrokken: regen.

Na het vertrek van Martin en Jos hield ook het weer het wel voor gezien. Veel regen de afgelopen week, nooit buiten ontbijten maar tussendoor wel even naar zeeniveau, waar het meestal beter is in dit jaargetij. Dus klagen over het weer is niet zo nodig, temeer daar ons de vreselijkste berichten over kou en nattigheid in Nederland bereiken. We hebben het bovendien druk, de naaimachine van mijn moeder wordt tevoorschijn gehaald en Noud doet het nodige reparatiewerk, want we moeten ons alweer voorbereiden op de komst van B&B gasten Mark en Patricia, onze Engelse gasten van verleden najaar. Konden ze toen maar 4 dagen bij ons terecht, nu hebben ze twee weken geboekt, dus alles moet spic&span zijn, voorraden worden ingekocht want ze zullen vaak met ons mee-eten. Maria komt om nog eens een extra poetsbeurt te doen en we zitten er weer helemaal klaar voor.

foto-oogst

Omdat ze morgen aankomen moet ik snel dit blogpostje schrijven, anders vrees ik dat er weer weinig tijd voor zal zijn. De foto-oogst valt wat tegen, want Martin en Jos maakten veel foto’s zodat wij de neiging hadden onze camera nogal eens thuis te laten. Misschien dat ze bij het lezen van dit verhaal nog wat illustraties sturen. Ter afsluiting en speciaal voor Martin en Jos een plaatje van de margrietenboom, die nu bloeit onder de regenboog! Graag tot ziens hier, heren!

de margrietenboom onder de regenboog.
Share

Door Peter Groen

Peter is geboren in Amsterdam in 1949. Hij heeft een achtergrond in PR en copywriting. Nu, als part time inwoner van het eiland Madeira sinds meer dan tien jaar, schrijft hij over het eiland, de cultuur, de overweldigende natuur, het eten en drinken van Madeira, en over alles wat te maken heeft met reizen naar en op dit prachtige eiland.

5 reacties

  1. Het verslag inclusief de foto’s hebben hier ontzettend veel jaloerse reacties opgeleverd: zalig weer op een zalige plek en ook nog zalig gegeten! En de benen zijn weer helemaal gerecupereerd! Foto’s volgen.

  2. Die Daisy tree ben ik hardstikke trots op, maar daarachter staat nog een wonder te gebeuren. De Dahlia boom is knoppen aan het maken. Zodra die bloeit moet er persé een foto van op het blog. Toch raar he, waar wij alleen maar planten van kennen hebben we hier bomen van in de tuin staan.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

 

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.